Na het door corona verziekte eerste seizoen maakt het zaterdag vrouwen 1-team een doorstart, wederom in de derde klasse. Eerst enkele bekerwedstrijden als voorbereiding. De eerste thuis op het hoofdveld was wat matig, maar werd wel gewonnen: 2-1 tegen ESA-VR 1. Zaterdag j.l. (11-09) uit tegen een andere competitiegenoot: De Treffers VR 1 in Groesbeek. Als vooral supporter en een klein beetje als analist reis ik de ploeg achterna. Via Duitsland, de kortste route volgens mijn navigatie. Het sportcomplex heeft een heel ruim parkeerterrein. Verwacht je niet bij een club met maar 4 velden. “Wij” spelen op veld 4, het meest ver weg van de kleedkamer. En … het enige natuurgrasveld. De 3 kunstgrasvelden zijn bezet door juniorenteams. De grasmat ziet er redelijk uit, dus …
De eerste minuten gaat de bal lekker rond, maar dan stagneert het. Worden onze speelsters overvallen door kleurenblindheid? Of acute bal-onhandigheid? Veel te vaak komt de bal bij de tegenstander door fout inspelen of een moeizame aanname. De inzet is goed en mede daardoor krijgt de Treffers voor rust maar 2 kansen. Daarvan gaat er wel 1 in. Na rust hetzelfde patroon, de bal doet te vaak wat anders dan onze speelsters willen. Een korte opleving als het na de 2-0 van de tegenstander 2-1 wordt en de reservisten nieuwe energie geven aan het team. Het baat uiteindelijk niet. In het laatste kwartier loopt de Treffers uit naar 4-1. Een trefzekere ploeg, want alles bij elkaar hadden ze maar 7 echte kansen.
Tijdens en na de wedstrijd blijft de vraag: Hoe kan ons team dit overkomen? Genoeg inzet, maar niet de baas zijn over de bal? Met dit raadsel stap ik in de auto. Onderweg is het piekeren geblazen. Kan ik een oorzaak bedenken? Is het dat feestje van de vrijdagavond? Vermoeidheid na de pittige training op de woensdag ervoor? De grensrechter van de Treffers die nog steeds niet weet dat je alleen buitenspel kunt staan, als je de bal krijgt? Een raadsel ...
Ik rijd weer het stukje door Duitsland en zie het weidse landschap. Veel weilanden. Die blik lost mijn raadsel op: Gras. Vandaag was de wedstrijd op natuurgras. Prima grasmat, maar toch echt gras … En op gras loopt en stuitert een bal heel anders dan op het voor onze speelsters zo vertrouwde kunstgras: Trainingen op kunstgras, wedstrijden op kunstgras, bijna altijd kunstgras. Natuurgras wordt dan toch een handicap. Het omgekeerde geldt ook. Zaterdagavond Jong AZ – de Graafschap. Waarom kan de Graafschap nooit winnen in Noord Holland? Jong AZ speelt op kunstgras. Dat kun je de super-boeren eigenlijk niet aandoen. Niet Jong AZ is de angst-gegner voor de Graafschap, maar hun kunstgrasveld.
Ik ben er uit en heb weer vertrouwen in de volgende wedstrijden: A.s. zaterdag Union VR 1 uit op veld A. Dat zal het hoofdveld zijn. Met kunstgras. In de competitie treffen we op 9 oktober opnieuw de Treffers. Veld 2. Kunstgras! Zoals het hoort voor de hedendaagse generatie voetballers.
